Een nieuwe vakantiebestemming: Planeet Proxima b. Net ontdekt én op steenworp afstand van de aarde. Dat ‘steenworp’ moet wel kosmisch bekeken worden, ‘slechts’ vier lichtjaar van de aarde, dat wil zeggen 40 biljoen kilometer verderop. Dus voordat je er bent, ben je generaties verder. Die afstand alleen al, is zo moeilijk voor te stellen. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat wetenschappers in staat zijn zo’n verre ontdekking te doen? De planeet schijnt op onze aarde te lijken, ongeveer dezelfde samenstelling en Proxima b draait ook om een ster. Mogelijk wonen er buitenaardse wezens, maar dat wordt nader onderzocht. In tussentijd fantaseer ik over m’n nieuwe vakantiebestemming en haar inwoners. Ze lijken me best aardig.

Plantenjournaal-Zeeraket

Van planeet Proxima b naar zeeraket (Cakile maritima). Een dapper plantje die zich op het strand staande weet te houden. Zijn bladeren lijken op die van vetplanten. Opvallend zijn de lila, soms witte, bloemen die naar honing ruiken. Hij leeft op onder gestoven dode planten en dieren, bijvoorbeeld zeewier. De afbraak daarvan levert zijn voedingsstoffen op. De plant houdt zand vast, waardoor er een kleine zandophoping ontstaat, soms het begin van een duin. De zeeraket heeft zich uitstekend aangepast aan het droge, winderige milieu waarin hij leeft.

Zeeraket is een eenjarige plant en bloeit lang van de lente tot in de herfst en heeft een ongewone methode om zich te verspreiden. Niet door zijn zaad te laten verspreiden, maar door zichzelf (de gehele plant) te verspreiden. Wanneer hij in de herfst afsterft, waait ie weg en belandt ergens waar de zaden kunnen ontkiemen.