Stel je bent zeventig, wordt ziek en je bent voor de rest van je leven gekluisterd aan bed of rolstoel. Levensverwachting drie maanden. Dit overkwam de Franse schilder Henrie Matisse. Hij ging niet bij de pakken neer zitten, pakte schaar en papier en begon te knippen. Gelukkig nog veertien jaar lang.
Door de dansende vormen en felle kleuren springt de levendigheid er vanaf. Bij het zien van de overzichtstentoonstelling van al zijn cut-outs in de Tate Modern in Londen, is het nauwelijks voor te stellen dat hij leed aan depressies en pijn had. De kleuren zijn zo overweldigend en de vormen zo bewegelijk. Ook zijn collages voor een Jazz boek met dansende figuren en letters spetteren het papier af.
Mij is verteld dat de tentoonstelling in 2015 in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien is. Zeer de moeite waard om een kijkje te nemen, al was het alleen maar om je humeur op te krikken.
Henri Matisse: Ontwerp voor cover ‘Verve IV’ foto MvL
Na de vrolijkheid van Matisse nam ik de bus naar Highgate, waar de beroemste begraafplaats van Londen ligt. Highgate is in 1839 aangelegd naar het voorbeeld van de Parijse begraafplaats Pere-Lachaise.
Ik was van plan om naar de westkant van de begraafplaats te gaan, maar aldaar aangekomen bleek dat je had moeten reserveren en dat het de komende twee weken al vol was geboekt. Nooit geweten dat begraafplaatsen zo populair zijn. Nou is het ook een ultieme horrorbegraafplaats met overwoekerde graven, grote gewelven en spookachtige standbeelden.
In de jaren zeventig deed zich een aantal bizarre incidenten voor, die tot inspiratie dienden voor Bram Stoker’s Dracula. Graven werden geopend, kadavers slingerden in het rond, en een priester werd gearresteerd met een stok en een kruis waarmee hij de ‘Highgate Vampire’ hoopte te vernietigen.
Aan de oostkant van de begraafplaats is het anders. Er heerst rust, het is groen en wordt aardig bijgehouden. En je hoeft vooraf niet te reserveren om er rond te dwalen.
Voor iemand die een eenvoudig graf wilde, is zijn wens niet helemaal uitgekomen. Dit enorme bronzen borstbeeld is van Karl Marx en ligt op de East Cemetery of Highgate. Grappig dat een groot communist in een van de meest kapitalitsche hoofdsteden van de wereld ligt.
Ook schrijfster en dichteres George Elliot ligt hier begraven. Elliot was een vrouw, haar eigen naam was Mary Ann Evans. Ze gebruikte een mannelijk pseudoniem om te zorgen dat haar teksten serieus genomen werden. Haar meest geciteerde uitspraak is: “It is never too late to be what you might have been ” ( het is nooit te laat om te zijn wat je had kunnen zijn). Met deze toch wel prettige gedachte, nam ik de bus terug naar Londen.
Groene Vrijdag 