“Good Morning! Let the stress begin” las ik op het bordje dat ik van één van mijn huisgenoten had gekregen. Ik geef toe, ik ben de ergste druktemaker hier in huis. Nu is dat niet heel moeilijk met een man die zich nergens druk over maakt en een dochter die in een compleet eigen wereld leeft waar alles kan en niets onmogelijk lijkt.  Al enige tijd probeer ik net zo te leven als zij, echter zonder succes. Ik let te veel op details, aldus mijn dochter : waarom kleren oprapen van de grond als ze niet in de weg liggen?

Gelukkig zat m’n haar goed vanochtend. Dat is een leuke bijkomstigheid van een grote verbouwing in je huis. Al dat stof werkt als een soort haarlak zodat het haar in elk gewenst model kan worden gekneed. Trouwens, zo’n verbouwing werkt niet erg mee om kalm te blijven zoals mijn huisgenoten.

Wat wel helpt is Duna.  Zij staat heel kalm te wezen op het gras bij de Apollolaan. Heel vredig. Haar ogen zijn gesloten en ze lijkt zich nergens wat van aan te trekken, ook niet van al die andere beelden die mee doen aan het ARTZUID spektakel. Ik sluit me ogen en merk dat het werkt. Het maakt me rustig.  Ik besluit om thuis gewoon wat vaker m’n ogen te sluiten.

Plantenjournaal- Chelsea

Van het ene spektakel naar het andere spektakel waarin de bloemen de helden spelen. Ze staan voor slechts 5 dagen in de tuinen van het bejaardentehuis van Britse militairen: de Royal Hospital Chelsea.  Het statige huis ligt in Chelsea met rondom een enorm stuk grond. Elk jaar is er een tentoonstelling van veel nieuwe planten- en bloemenvariëteiten. De tuinontwerpers stelen de show met hun veel kleurige planten. De één nog mooier dan de ander.  Er  worden prijzen uitgedeeld, waaronder voor de beste tuin, beste stadstuin en beste bloemenarrangement. Je kijkt je ogen uit. De foto’s zeggen genoeg. Ik sluit mijn ogen en ben even stil.