De afgelopen jaren heb ik ongevraagd huisdieren gekregen.  Dieren waar ik eigenlijk bang voor ben of voor was. Eerst 2 katten, Apollo en Artemis, en sinds kort een rat.  Apollo is een iets te dikke rode kater die zich voordoet als hond, niet dat hij blaft, maar hij apporteert voorwerpen. Een keer gooien met een balletje voltstaat niet, het gaat de hele dag door. Zijn rankere zwarte tweelingzus is ietwat verlegen en loopt elegant als een ballerina door het huis. Ze heeft  smaragd groene ogen. Ogen waar je je eigen ogen niet vanaf kan houden. Het is heel gezellig met die twee viervoeters in huis en ik begrijp niet waarom ik er ooit bang voor was.

Sinds twee weken heb ik een rat, genaamd Moniko. Hoewel het niet op m’n wensenlijstje stond,  heb ik haar van de Sint gekregen. Ik vind ratten doodeng. Moniko woont niet bij ons in huis, ze leeft in Tanzania en heeft net een zware opleiding achter de rug.Ratten schijnen intelligente beestjes te zijn.  Moniko volgde een opleiding waarmee ze levens kan redden. Het is dus niet een gewone rat. Ze kan landmijnen opspeuren die achtergebleven zijn tijdens een van de oorlogen. Niet gek hé? Regelmatig  krijg ik foto’s van Monika en ik moet zeggen, ze ziet er niet onaardig uit. Ook mijn rattenfobie is verdwenen.

Plantenjournaal-Varens

Varens behoren tot een van mijn favoriete planten. Evenals mossen. Het zijn een van de oudste plantensoorten. Ik val kennelijk voor oud.  Een varen heeft iets geheimzinnigs. Ze heeft geen bloemen, noch zaden. Zij plant zich voort door sporen die aan de onderkant van het blad zitten en als ze rijp zijn, vallen ze op de grond.  Als de grond vochtig genoeg is, ontkiemen ze. De schoonheid van de varen zit ‘m in de regelmaat en de vorm van het blad.  Zo heb je de gekamde vorm van de tongvaren of de gevorkte vorm van de wijfjesvaren.

In Engeland bestaat al eeuwen een buitensporige belangstelling voor alles wat met varens te maken heeft. Noem het gerust een varenmanie: ‘Fern Craze’.  Er zijn dan ook vele soorten varens in Engeland.  Dat heeft ongetwijfeld te maken met het klimaat in de Britse eilanden – vochtig, met niet te koude winters- wat heel geschikt is voor varens.

Er bestaan geen geschiktere planten voor het verfraaien van moeilijke schaduwhoekjes. In een schaduwrijke tuin zijn varens ideaal als basisbeplanting. Maar het is niet zo dat varens uitsluitend in een vochtige of een moerasachtige omgeving groeien. In de vrije natuur zie je vaak varensoorten op oude muurtjes, in muurspleten, zoals de steenbreekvaren (Asplenium) en de mannetjesvaren (Dryopteris filix-mas). Hier komt nauwelijks water of in ieder geval heel onregelmatig. Ze kunnen dus goed tegen droogte, alleen worden ze dan niet enorm groot. Daarom zijn varens ook zo geschikt voor grafbeplanting, ook omdat er veel soorten zijn die in de winter groen blijven.