De naam Truus deed mij meteen denken aan m’n moeder. Haar echte naam was Geertruida Alberdina, maar niemand noemde haar zo. M’n tweelingbroer en ik plaagden haar met die naam. We zongen dan het lied van Alexander Curly en veranderende Guus in Truus. Het lied paste haar niet alleen omdat ze Groningse was, maar ook omdat ze van gekke dingen hield.

“Truus kom naar huus want de koeien staan op spring’n
De varkes mutt’n vret’n en ’t hooi moet van ’t land 
Truus kom naar huus want daar ‘beuren rare ding’n …….

De gele narcisletters die in Utrecht aan de Catharijnesingel bloeien, hadden natuurlijk niets met onze moeder te maken, maar met wie dan wel? Het blijkt een oorlogsmonument te zijn. Normaal hebben zulke monumenten iets zwaars, maar de bloemenletters van Truus zien er zo lief en licht uit. En toch, door al z’n eenvoud een ferm gebaar.

Het bloemenmonument is voor Truus van Lier, een rechtenstudent en verzetsstrijdster uit de Tweede Wereldoorlog. Ze was lid van van de verzetsgroep C-6 en werkte als koerierster, smokkelde wapens, bracht joden naar onderduikadressen. Een moedige vrouw. In 1943 is zij op 22-jarige leeftijd geëxecuteerd in concentratiekamp Sachsenhausen. Dit omdat ze een beruchte Utrechtse hoofdcommissaris van politie had doodgeschoten. De NSB’er, zocht zeer actief naar ondergedoken Joden. Omdat er geen enkel monument was voor Truus van Lier, besloot de heer Tommie Hendriks om een ‘bloemenmonument’ voor haar te planten en te onderhouden. Sinds vorig jaar heeft Frank de Munnik het stokje overgenomen. Sinds negen jaar siert, in de lente, haar naam de berm van de Catharijnesingel. Daardoor weten steeds meer mensen wie Truus van Lier was. Een mooi eerbetoon. Acht uur vanavond denk ik even aan Truus.