Foto uit de serie Strand van Juliette Erkelens

De week begon met Blue Monday, de deprimerendste dag van het jaar volgens de Engelse psycholoog Cliff Arnall. Mij is het niet geheel duidelijk waar hij zich op baseert.  Het zou komen omdat de feestdagen voorbij zijn (velen zijn daar juist blij om), er te veel gegeten en gedronken is, het geld op is en alle goede voornemens inmiddels gesneuveld zijn. Kortom, de sleur zit er weer in.

Ik ben maandag ongeschonden doorgekomen. Nergens last van gehad.  Maar gisteren diende Blue Monday zich bij mij aan, terwijl het al donderdag was. Gelukkig is het vandaag vrijdag en is de sombere sluier bijna opgetrokken. Een goede nachtrust doet wonderen. Bovendien heb ik geen enkele reden om somber te zijn, maar zo’n dooddoener werkt averechts. “Opgewekt voorwaarts” hoor ik m’n vader zeggen als hij vroeger op m’n pruillipje wees. Dat hielp wel, maar pas nadat ik  hem nog een snauw uitdeelde.

Wat ook helpt is naar mooie dingen kijken. Ik moest wel twee keer kijken: zand of ijs? De foto van Juliette Erkelens (uit de serie Strand) is op het strand van Zeeland gemaakt.  Het doet me denken aan het schilderij van de Poolse schilder Leszek Skurski dat ik afgelopen zomer in Marseille zag hangen. Geen zand, maar ijs.

Juliette fotografeert met polaroid en daarna hanteert ze verschillende technieken, waardoor er een bepaalde sfeer ontstaat en haar foto’s iets poëtisch of mystieks oproepen. Meer zeg ik niet, anders lijkt het of ik haar werk wil aanprijzen, maar dat heeft zij (gelukkig) niet nodig.

Wat ook helpt (tegen sombere buien) is naar buiten gaan. Een frisse neus halen. Op de fiets of met de benenwagen. Hoogste tijd om naar mijn omfiets-bomen te kijken. Zouden de knoppen van de Magnolia zich al een beetje openen en misschien al bloeien? Of ben ik nu te ongeduldig?

PS  de ene Groene Vrijdag is korter dan de andere.