Alle berichten door movanlennep

Onwerkelijk

31 oktober 2014herfstananas salie, savia elegansmovanlennep

2577216

Assielzoekers op hek van het Spaanse enclave Melilla bron:Reuters

Het Rijksmuseum opent vanavond haar nieuwe vleugel. De Philipsvleugel toont ruim 400 zeldzame foto’s van wereldberoemde fotografen in de 20ste eeuw. Modern Times fotografie in de 20ste eeuw heet de tentoonstelling. Tot de zeldzame topstukken behoren foto’s van John Gutmann (Olympische duikster), László Moholy-Nagy (Pont Transbordeur), Man Ray’s Peggy Guggenheim, Lartigue’s vroege zelfbouw-vliegtuigjes en Joel Meyerowitz’ Moon Launch.

De hierboven afgebeelde foto hangt niet in het Rijks. Het is wel een foto uit onze moderne tijd, de 21ste eeuw. Je ziet Afrikaanse vluchtelingen over een hek kruipen van de plaatselijke golfcub in Melilla, een Spaanse enclave in Marokko, terwijl de Spaanse golfers hun balletje slaan. The Guardian noemde het een ‘botsing van realiteiten’ en TIME een ‘surreële scène’. Ik dacht, ‘in wat voor onwerkelijke wereld leven we toch?’.

Er is gedoe over de foto ontstaan, sommigen beweren dat er gefotoshopt is. Waarom zijn de vluchtelingen groter dan de golfers op de voorgrond? Persbureau Reuters is overtuigd van de echtheid van de foto. Gebruik van een telelens speelt hierbij een rol, hierdoor ‘kruipt het beeld in elkaar’. ‘T is maar dat u het weet.

In de Volkskrant van vanochtend zag ik onderstaande foto. Ik schoot in de lach, het leek of Maxima een reus was geworden naast het Japans Koninklijk paar. Vast een telelens gebruikt.

Koninklijk paar op het keizerlijk paleis in Tokio bron: RTL BLVD

In diezelfde Volkskrant had Arnon Grunberg in zijn column Voetnoot het over de Duits-Joodse schilder Felix Nussbaum, een schilder die op het punt stond door te breken, maar in de Tweede Wereldoorlog verdween, waarschijnlijk Auschwitz, en vergeten raakte. Een getuige noemde Nussbaum een onwerkelijk wezen en Grunberg concludeerde dat wij daar allemaal last van hebben: ‘Hoe langer je leeft, hoe onwerkelijker je wordt’. Nooit bij stil gestaan, maar ik moet toegeven er zit wat in. Hoe beweeg je je in deze onwerkelijke wereld, zonder je ogen te sluiten voor echte foto’s?

Plantenjournaal- Ananassalie
De Salvia elegans (Ananassalie) is een feest om in je tuin te hebben. Haar bloemen kleuren fel rood in de herfst. De rest van het jaar gebruik je de blaadjes voor thee en als je over de blaadjes wrijft, komt er een heerlijke ananasgeur vrij. De prachtige bloemen kan je ter versiering in de thee gooien, op een chocoladetaart strooien of in het deeg van een cake versnipperen.

De ananassalie is niet winterhard, dus je kan hem naar binnenhalen of ’s winters bedekken met wat bladeren en op een beschutte plek zetten. De salie houdt van halfschaduw en je moet hem een ruime plek gunnen, hij kan wel 1 meter hoog worden.

Op reis

23 oktober 2014herfstgaura, gaura linheimeri, Jan Fabre, St- Paul de Vencemovanlennep

Jan fabre Searching for Utopia — Jan Fabre, Searching for Utopia foto MvL

Voor een tergend langzaam dier reist de schildpad van Fabre aardig wat. Van Belgie, Amsterdam naar de Côte d’Azur. In 2011 zag ik haar voor het eerst op de Apollolaan in Amsterdam tijdens de ArtZuid expositie. Het tafereel stemde meteen vrolijk. Er gingen geruchten dat het kunstwerk aangekocht zou worden, maar opeens was het weg.

Ik miste het als ik langs reed op de fiets of in de auto, maar na verloop van tijd gaat het gemis over en ben je ’t vergeten. Zoals dat met (bijna) veel dingen gaat. Het weerzien drie jaar later in St-Paul-de-Vence was een aangename verrassing. De twee zien er pico bello uit en dat is wel eens anders geweest. Oorspronkelijk stonden ze in Nieuwpoort aan de Belgische kust, waar zee, wind en regen het brons zo aantastte dat ze beiden zwart als roet waren geworden. Gevaarlijk vanwege de discriminatie. Nee, het was gewoon lelijk en de kosten om ze telkens op te lappen resen de pan uit. Dus moesten ze op reis.

De kunstenaar vond dat moeilijk, hij wilde over zee uit blijven kijken. De oorspronkelijke plek hoorde en was onderdeel van het kunstwerk. Op de Apollolaan was weinig strand of zee te bekennen. Gelukkig kijken de reuzen schildpad en haar ruiter nu weer naar zee. En wat voor zee? Zo blauw, zo blauw.

Plantenjournaal-Gaura

Het leek in oktober nog zomer aan de Franse Zuidkust. De gaura (Prachtkaars) stond nog steeds mooi te wezen in het decor van groene palmen. Ook in Nederland groeien ze best. Ze willen wel op een zonnige plek staan. Met zijn ijle groeiwijze is hij(vooral de witte gaura lindheimeri) goed met siergrassen, lavendel of ijzerhard te combineren.

Het zijn langbloeiers (soms tot oktober). Voor de winter kunnen ze het best afgeknipt worden vlak boven de grond, om zoveel mogelijk energie te sparen voor de winter. Bij strenge winters is het raadzaam de plant af te dekken.

Brain itch

12 oktober 2014herfstgod only knows, oorwurm, the beach boysmovanlennep

Iedereen kent vast het fenomeen van een lied dat uren in je hoofd blijft zitten. Soms is dat prettig en soms bloedirritant. Zeker als het om een vervelend lied gaat, denk aan ‘Heb Je Even Voor Mij’ van Frans Bauer.

Gisteren liet mijn dochter een you tube filmpje zien waarin heel wat wereldsterren meespelen om één regel van The Beach Boys-klassieker ‘God Only Knows’ mee te zingen. Ik zag Pharrel Williams, Stevie Wonder, Chris Martin, One Direction en Sir Elton John voorbij komen en allemaal onder begeleiding van een 80-koppig BBC orkest. De videoclip is al behoorlijk indrukwekkend en het lied niet echt vervelend. Integendeel.

Het is het refrein dat in m’n hoofd blijft hangen ‘God only knows what I’d be without you’. Niet zo gek want de rest van de tekst ken ik nauwelijks. Dat schijnt zo te werken bij een brain itch of muziek oorwurm zoals dit verschijnsel wordt genoemd. Vrouwen hebben er meer last van dan mannen. Iedereen heeft zo zijn eigen liedjes die blijven hangen, maar er is wel een overeenkomst te vinden tussen al die oorwurmen. Het gaat om liedjes met een eenvoudige structuur: een pakkende melodie die makkelijk mee te zingen is.

Maar na een dag wil ik er wel eens vanaf. Hoe? Het internet geeft een aantal tips:

‘Maak je er niet druk om, meestal verdwijnt een oorwurm vanzelf weer.’ Niet dus.
‘Omarm’ de oorwurm: zing het liedje helemaal uit (zorg dat je de hele tekst kent) zodat het afgemaakt wordt in je hoofd.’ Ik ken het lied inmiddels uit m’n hoofd maar de tekst blijft maar hangen.
‘Zoek een ander liedje of nieuwe melodie om te zingen of neuriën.’ Tja, en dan een nieuwe oorwurm oplopen.
‘Ga iets doen, een activiteit of iets wat afleidt.’ Ik besluit de tuin in te gaan. Er liggen al weken bollen te wachten om geplant te worden. Wie schetst mijn verbazing eenmaal in de tuin aangekomen? Wat kom ik tegen? Je gelooft het niet: een oorwurm.

Het beesie ziet er niet echt sympathiek uit met die knijptang achter en lange sprieten voor. Eigenlijk heel eng. Hij lijkt eerder bang voor mij, dan ik voor hem. Hij zet het meteen op een rennen wanneer hij mij ontdekt. Het schijnen toch sympathieke beestjes te zijn en nuttig bovendien. Ze eten bladluis en ander ongedierte. Zijn net als wij omnivoor en zorgen goed voor hun kinderen. De tang gebruiken ze als vork of om soortgenoten de wacht aan te zeggen. Ik besluit de oorwurm te omarmen en het helpt, m’n hoofd is weer leeg.

Hazenpad

3 oktober 2014herfstGubbels in Oranje, Hazenpootje, kwekerij de Wilde Akelei, Paleis Soestdijk, Trifolium arvense Hasen-Kleemovanlennep

konijnen op Soestdijk — Hazen op Soestdijk foto MvL

Ik las in het Parool dat Willem-Alexander op zoek is naar tijdelijke kantoorruimte omdat z’n huis in Wassenaar wordt verbouwd. Paleis Noordeinde en Paleis Huis ten Bosch, noch het Paleis op de Dam bieden soelaas. De koning werkt nu nog vanuit Paleis Noordeinde, maar dat wordt te klein volgens het Rijksvastgoedbedrijf. Daarom laat Koning Willem- Alexander in zijn achtertuin een paar containers plaatsen en gaat daar kantoor houden. Je denkt dan al gauw: praktisch en voordelig opgelost. Dan blijken die containers 4 ton te kosten en komen er weer Kamervragen.

Voordat de koning het hazenpad moet kiezen, een tip: Kijk eens rond op Paleis Soestdijk. Dit paleis staat nagenoeg leeg, behalve dat er kunst van Klaas Gubbels hangt wat de werksfeer alleen maar ten goede komt. Het paleis is wat gedateerd, maar Gubbels fleurt de boel helemaal op (Gubbels in Oranje).

foto (44) — Née de la Terre, Klaas Gubbels Foto MvL

Bij toeval liep ik daar een jongeman van Rijksvastgoedbeheer tegen het lijf. Hij gaf mij een rondleiding door het paleis en vertelde alle ins en outs van het gebouw en zijn bewoners. Als ik toen geweten had dat onze koning kantoorruimte zocht, had ik natuurlijk meteen mijn idee geopperd. Het voormalige werkvertrek van Bernard, de mooiste ruimte van het paleis, leent zich bij uitstek voor een werkkamer van Willem-Alexander. Prachtig uitzicht en de gehele glaswand kan de grond inzakken om zo de tuin in te stappen voor een wandeling en te genieten van de koffiekannen van Gubbels. Wat wil een koning nog meer?

Plantenjournaal – Hazenpootje
Op de inimini kwekerij De wilde Akelei, in de tuin van de pastorie tegenover Hotel van der Werff op Schiermonnikoog, vond ik het Hazenpootje Trifolium arvense Hasen-Klee. ‘ Een plantje om verliefd op te worden’ stond er op het bakje. En nu staat het pootje op mijn daktuin en elke keer als ik hem zie, smelt ik.

Het is zo erg dat ik het even moet aanraken als ik voorbij loop. En dan te bedenken dat velen het zien als onkruid. Het bloeit lekker lang, van juli tot oktober, houdt van de zon en wordt ongeveer 20 cm groot.

De Akelei op Schier kweekt zelf de wilde planten en heeft een zeer groot assortiment Achter De Akelei, zit het één-mans-team Henno, overdag bij de planten en aan het einde van de dag trekt hij z’n zwarte pak aan om de slibtongen bij Van der Werff te serveren. Het was nog wel een kleine kunst om 20 kleine plantjes in de koffer mee te nemen op de boot zeker als je altijd te veel bij je hebt. Gelukkig pakt Henno het handig in.

Groninger kroon

26 september 2014zomerArmando, Chinees behang, De Groene overmacht, Groninger kroon, Maarten 't Hart, MOAmovanlennep

Eind september, begin oktober is het appeltijd. De appels kunnen weer worden geplukt. Eén van de lekkerste, eigenlijk dè lekkerste appel, is de Groninger kroon. Hij is licht zuur met een vleugje zoet, het vruchtvlees is stevig, mals en sappig tegelijk.

Ik ben trouwens niet de enige die graag in deze appel bijt. Maarten ’t Hart heeft drie hoge Groninger kronen op zijn landgoed staan en heeft er zelfs een kort verhaal aan gewijd in zijn boek ‘De groene overmacht’ (tuinieren op de zware klei). Hij schrijft er aardig over. Ik citeer: (-) ‘Verbazingwekkend blijft echter dat de Groninger kroon volledig uit de schappen van de groentewinkels is verdwenen. Goed, het is een hoogstamfruitboom, en omdat die moeilijk te plukken zijn, is men op andere rassen overgegaan. Smaak is opgeofferd aan gemak. Dat de consument zich toch zo heeft laten ringeloren! Ik ben ervan overtuigd dat Eva in het paradijs haar tanden gezet heeft in een Groninger kroon. Was de boom der kennis van goed en kwaad zo’n moderne laagstamfruitboom geweest, dan zou de zondeval nooit hebben plaatsgevonden.’

Denkend aan mijn moeder die haar leven lang in Groningen woonde neem ik straks een hap van de kroonappel die voor me ligt en ga er ‘s heel lang over doen.

museum oud amelisweerd — Museum Oud Amelisweerd met Der Vogel van Armando foto: MvL

Een geheel andere kroon is Armando’s vogel op het dak van het landhuis Oud Amelisweerd, nu een museum, MOA geheten. Het ziet er grappig uit die rare vogel op het dak. Het beeld Der Vogel werd in 2007 op de restanten van de toren van het uitgebrande Armando Museum geplaatst. Het beeld stond toen symbool voor de herrijzenis van het museum en de kerk die in de as waren gelegd. Dat is goed gelukt, zij het op een andere plek. Zie MOA

MOA is een huis van kunst in de natuur. En daar is geen woord van gelogen. Het staat er lieflijk aan de rand van een idyllisch park of bos waarin je heerlijk kan struinen. Binnen is ook natuur. Naast de collectie van Armando zijn er Chinese behangsels met natuurmotieven. Niet zomaar een behangetje, maar historische behangsels uit de 18e-eeuw, van jachtscènes, drakenbootraces tot romantische vogeltaferelen. Allemaal met de V.O.C. uit China gehaald en na drie eeuwen ‘gewoon’ op de oorspronkelijke plek te zien.

De vogeltjeskamer heeft het mooiste behang, tenminste als je romantisch bent aangelegd. Ben je dat niet, dan word je het wel. Even zitten in de vensterbanken van deze kamer en je droomt rustig weg van …. Dat mag eenieder zelf invullen.

Wisley gardens

22 augustus 2014zomerEryngium giganteum 'Silver Ghost', Eupatorium purpureum 'Purple Bush', hosta, koninginnekruid, slakken, Wisley gardensmovanlennep

Even leek het of ik in een schilderij ronddwaalde. Waar ik ook keek, alles leek in scene gezet en geen onkruid te vinden. Alsof er een styliste aan te pas was gekomen. In zekere zin is dat ook zo. Meer dan 700 mensen onderhouden de verschillende tuinen van Wisley in Surrey, even buiten Londen. Met grote moeite, zeg gerust tevergeefs, probeer ik mijn moestuintje van 17 m2 onkruidvrij te houden, terwijl Wisley Gardens , ongeveer 150 voetbalvelden bij elkaar, onkruidvrij oogt en eruit ziet als om door een ringetje te halen.

Keeping up appearances, dacht ik nog, want daar zijn die Engelsen goed in.

Je komt hier van alles tegen van eenvoudige voorbeeldtuinen tot boomgaarden en van tropische kassen tot rotstuinen. De gevarieerdheid aan planten is enorm, bomen, grassen, bamboe, fruit, groenten, bloemen, cactussen, waterplanten, ik zou niet weten wat er niet is. Na een dag rondhangen heb je pas de helft gezien. Dan ben je er ook even klaar mee, althans zo verging het mij. Te veel, te mooi.

Enige opluchting bespeurde ik bij me zelf toen ik een laan met hosta’s betrad. Haast allemaal aangevreten door de slakken. Het zag er verschrikkelijk uit. Er was weinig overgebleven van de bladeren. Ik weet niet waarom, maar het was fijn om deze imperfectie te zien en te beseffen dat er in Wisley Gardens ook gewoon slakken wonen.

Achter de slakkenlaan liggen de voorbeeldtuinen. De bloemencombinaties zijn er overweldigend. Bijvoorbeeld de blauwgrijze distel in combinatie met kattenkruid (Nepeta ‘Six Hills Giant’) of reuze lavendel (Perovskia ‘Little Spire’), wie het weet mag het zeggen, het lijkt af en toe zo erg op elkaar. Toch zou ik het moeten weten want overal staan de namen van de planten op bordjes vermeld. Even niet goed opgelet.

foto (34) — Blauwe distels Eryngium giganteum ‘Silver Ghost’ Foto:MvL

De blauwgrijze distel (Eryngium giganteum ‘Silver Ghost’ ) is een bijzonder soort dat tweejarig is, maar zich meestal direct uitzaait. Het scherp getande in het oog lopende blad is prachtig zilvergrijs, maar de bloemen zijn nog opvallender. Ze openen wittig groen om daarna schitterend naar glimmend zilver te verkleuren. De eigenlijke bloemkopjes zijn zilverwit, maar zien er blauw uit vanwege de blauwe meeldraadjes die er uit steken.

De tuinen zijn in alle seizoenen van het jaar te bezoeken. Ik verheug me nu al op de winter.

Plantenjournaal – Koninginnenkruid
Ten slotte het Koninginnenkruid (Eupatorium purpureum ‘Purple Bush’). Het is een vaste plant die goed tegen de kou kan. De bloemkleur is purperroze en de bloeitijd is van augustus tot en met september. De bladeren zijn groen, maar blijven dat niet in de winter. De plant wordt op zijn minst een meter hoog en is goed te combineren met grassen. De bloemen staan graag in de zon terwijl de stengels liever in de vochtige grond staan.

Op een plaats achter in de border komt het het beste uit. Het kruid trekt veel bijen aan. Voor een optimale groei heeft het koninginnekruid wel veel water nodig. Dat is in Nederland geen probleem, anders blijft de plant veel lager en groeit minder bossig uit.

Sedum en Grassen foto MvL — Eupatorium purpureum ‘Purple Bush’ met Grassen foto MvL

Nooit te laat

15 augustus 2014zomerHighgate, Karl Marx, Matissemovanlennep

Matisse, de lucht bron: http://www.henri-matisse.net

Stel je bent zeventig, wordt ziek en je bent voor de rest van je leven gekluisterd aan bed of rolstoel. Levensverwachting drie maanden. Dit overkwam de Franse schilder Henrie Matisse. Hij ging niet bij de pakken neer zitten, pakte schaar en papier en begon te knippen. Gelukkig nog veertien jaar lang.

Door de dansende vormen en felle kleuren springt de levendigheid er vanaf. Bij het zien van de overzichtstentoonstelling van al zijn cut-outs in de Tate Modern in Londen, is het nauwelijks voor te stellen dat hij leed aan depressies en pijn had. De kleuren zijn zo overweldigend en de vormen zo bewegelijk. Ook zijn collages voor een Jazz boek met dansende figuren en letters spetteren het papier af.

Mij is verteld dat de tentoonstelling in 2015 in het Stedelijk Museum Amsterdam te zien is. Zeer de moeite waard om een kijkje te nemen, al was het alleen maar om je humeur op te krikken.

Henri Matisse: Ontwerp voor cover 'Verve IV' — Henri Matisse: Ontwerp voor cover ‘Verve IV’ foto MvL

Na de vrolijkheid van Matisse nam ik de bus naar Highgate, waar de beroemste begraafplaats van Londen ligt. Highgate is in 1839 aangelegd naar het voorbeeld van de Parijse begraafplaats Pere-Lachaise.

Ik was van plan om naar de westkant van de begraafplaats te gaan, maar aldaar aangekomen bleek dat je had moeten reserveren en dat het de komende twee weken al vol was geboekt. Nooit geweten dat begraafplaatsen zo populair zijn. Nou is het ook een ultieme horrorbegraafplaats met overwoekerde graven, grote gewelven en spookachtige standbeelden.

In de jaren zeventig deed zich een aantal bizarre incidenten voor, die tot inspiratie dienden voor Bram Stoker’s Dracula. Graven werden geopend, kadavers slingerden in het rond, en een priester werd gearresteerd met een stok en een kruis waarmee hij de ‘Highgate Vampire’ hoopte te vernietigen.

Aan de oostkant van de begraafplaats is het anders. Er heerst rust, het is groen en wordt aardig bijgehouden. En je hoeft vooraf niet te reserveren om er rond te dwalen.

Voor iemand die een eenvoudig graf wilde, is zijn wens niet helemaal uitgekomen. Dit enorme bronzen borstbeeld is van Karl Marx en ligt op de East Cemetery of Highgate. Grappig dat een groot communist in een van de meest kapitalitsche hoofdsteden van de wereld ligt.

Ook schrijfster en dichteres George Elliot ligt hier begraven. Elliot was een vrouw, haar eigen naam was Mary Ann Evans. Ze gebruikte een mannelijk pseudoniem om te zorgen dat haar teksten serieus genomen werden. Haar meest geciteerde uitspraak is: “It is never too late to be what you might have been ” ( het is nooit te laat om te zijn wat je had kunnen zijn). Met deze toch wel prettige gedachte, nam ik de bus terug naar Londen.

Eén geloof

8 augustus 2014zomerAfrikaanse lelie, Agapanthus, Floor Wibaut, MH17movanlennep

Ik wil niet zeggen dat er duizenden berichten zijn binnengekomen, maar er waren toch enkele verontrustende lezers die zich afvroegen of er wat aan de hand was, omdat er op vrijdag in de gehele maand juli niets was verschenen. Niets aan de hand, ik heb de maand juli geskipped en van een lange vakantie genoten.

Niet dat ik het van plan was. Ik had mezelf juist voorgenomen elke vrijdag een kort stukje te schrijven, temeer omdat ik de vakantie thuis zou doorbrengen en er in juli genoeg over bloeiende planten te vertellen is. Echter, er is niets van terecht gekomen.

Soms gaan de dingen zo. En soms is het fijn om je daar bij neer te leggen. Er was overigens genoeg om over te schrijven afgelopen maand. Genoeg ook om je druk over te maken. De waanzin van al die oorlogen. Israëlische militairen die gestuurd worden om de Gazastrook te bombarderen, Hamasleden die lukraak raketten afvuren op Israël. ISIS mannen die in Irak zoveel mogelijk burgers verwonden of doden, de Syrische oorlog waar geen einde aan lijkt te komen, de separatisten die delen van de Oekraïne innemen en een vliegtuig van Malaysia Airlines neerhalen met alle gevolgen die we kennen. Dan kom je niet weg met een zin als ‘Soms gaan de dingen zo’. Maar, waar kom je dan wel mee weg?

bron.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_rijksmonumenten

Ik moet denken aan de tekst die burgemeester Eberhard van der Laan aanhaalde in zijn rouwadvertentie voor alle MH17 slachtoffers:
‘Er is maar één land – onze aarde.
Er is maar één volk – de mensheid.
Er is maar één geloof – de liefde’

Het zijn de regels van Floor Wibaut (oud wethouder van Amsterdam 1914). Het was zijn levensovertuiging waarnaar hij handelde tot aan zijn dood. Hij liet de tekst op zijn grafsteen in Westerveld plaatsen. Wat zouden de huidige machthebbers voor tekst op hun graftombe plaatsen?

‘Plantenjournaal – Afrikaanse Lelie

Terug naar de liefde. De Afrikaanse lelie ( Agapanthus) is een liefdesbloem. Zijn botanische naam is afgeleid van het Griekse agapè, dat letterlijk liefde betekent en anthos bloem. De bloemen zijn er in wit en blauw en houden van zon, zon en zon. De lelie is allergische voor natte voeten. Het beste is ze te gebruiken als kuipplanten.

Pas op: de plant is niet winterhard, wat zou betekenen dat de liefde slechts één zomer mee gaat. Met aandacht en zorg kan de lelie de winter goed overleven (en de liefde hopelijk ook). De site van Piet Panthos geeft veel informatie over deze liefdesbloem.

Voor de liefde zelf heb ik geen site gevonden, die komt of gaat vanzelf …

Zomeren op buitenplaatsen

27 juni 2014zomerAstrantia, Folly, folly van Fransje Killars, landgoed Beeckestijn, Lieshout Atelier, Zeeuws knoopjemovanlennep

folly van Fransje Killaars bron: twitter.com

En nu is het echt zomer. Vanwege de vele zonuren in de lente lijkt het alsof de zomer al lang begonnen is. Zou de zomer net zo mooi worden als de lente?

Aan de tuinen van verschillende buitenplaatsen ligt het niet, het is er groener dan ooit en wordt opgevrolijkt door opvallende kunstwerken. Zo staan er hedendaagse follies in de stijltuinen van Beeckestijn (Velsen). Ik had nog nooit van een folly gehoord, maar na ’t bezoekje op Beeckestijn weet ik er alles van. Via een ware speurtocht kom je moderne follies tegen van tien Nederlandse kunstenaars, één ervan zie boven afgebeeld.

‘Folly’ is de Engelse vertaling voor dwaasheid. Het is een wonderlijk bouwwerk, die in de 18de eeuw onder Engelse landgoedeigenaren populair was. Het was mode om op een landgoed enige romantische gebouwen te laten plaatsen, overigens zonder enige functie. Populair waren bijvoorbeeld geconstrueerde ruïnes, namaakkappellen, Griekse tempels en Chinese pagodes. en zogenaamde verblijfplaatsen voor kluizenaars.

The cube , Van Lieshout Atelier bron: www. kunstbeeld.nl

Op het landgoed van Kasteel Keukenhof heeft Vrijstaat van Atelier van Lieshout zijn foodprint achter gelaten. Wandelend door het bos kom je oude en nieuwe werken tegen, installaties die prominent aanwezig zijn alsook uitvergrote menselijke organen liggend op de grond tussen de bladeren. Misschien geen follies, maar wonderlijke bouwwerken zijn het zeker. Het is een fascinerende wandeling die je aan denken zet over de dwaze wereld waarin we leven.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de kunstwerken in de kleine buitenplaatsen van Amsterdam: de tuin van het Rijks Museum en het Vondelpark. Doe ik volgende week, maar voel je vrij om vast te kijken.

Plantenjournaal – Zeeuwsknoopje (Astrantia)

Boeket met Zeeuwsknoopje foto MvL

Pastel kleuren zijn in. Niet alleen in de mode, maar ook in de tuin en boeketten. Het zeeuws knoopje leent zich daar goed voor. Niet dat het knoopje zo mode gevoelig is, maar het is er in vele zachte kleuren.

Bovendien is deze vaste plant een makkelijke gast in de tuin. Bijna de hele zomer verschijnen er onafgebroken subtiel schermvormige bloemen en groeien ze op alle soorten grond mits die niet al te droog wordt in de zomer. Nadat ze in mei en juni hebben gebloeid, bloeien ze in de nazomer voor een tweede keer. Kan zowel in de zon als halfschaduw.

In de vaas blijven ze lang goed. Mocht je niet van zachte kleuren houden dat zijn er genoeg donkere kleuren zoals de rode variëteiten (Hadspen Blood, Lars, Ruby Wedding).

Astrantia major 'Rubra' — Astrantia major ‘Rubra’ foto MvL

De taal van Bingerden

21 juni 2014lenteBingerden, Dierama Pulcherrinmum, engelenhengelmovanlennep

IMG_2912[1] — Tuin van Bingerden foto MvL

De taal van Bingerden is bijzonder. De bomen spreken voor zich.

Voor wie Bingerden niet kent. Bingerden is een historische buitenplaats aan de IJssel in Gelderland met prachtig onderhouden tuinen. Meer dan vier eeuwen in het bezit van een en dezelfde familie. En dat voel je aan alles.

De persoonlijke betrokkenheid en de liefde voor de natuur van de familie Van Weede dringt overal doorheen. De merel op de de taxushaag zal dat beamen. Of is het een mus? Het derde weekend van juni zijn er de Internationale kwekerijdagen waar gespecialiseerde kwekers van Nederland en de naburige landen hun waar tonen. Alles draait om bijzondere planten.

IMG_2854[1] — Tuin van Bingerden foto MvL

Elk jaar is er een thema aan het evenement verbonden. Dit jaar ‘Tuin en Taal’. Taal en planten? Ik zie u denken ‘wat hebben die nou met elkaar te maken?’ De echte tuinliefhebber kent de planten bij naam. De Latijnse naam welteverstaan. Als je er bij wil horen dan is er geen ontkomen aan en behoor je die Latijnse namen te kennen. Het was de wetenschapper Linnaeus die in 1735 op het lumineuze idee kwam om een internationale benaming van planten aan te leggen (Species Plantarum).

Mede door Linnaeus spreekt in Bingerden iedereen dezelfde taal. Mocht je deze taal nog niet machtig zijn, geen man overboord, er staan overal naambordjes. Zowel bij de planten in de monumentale tuin als bij de planten van de verschillende kwekerijen. Bovendien staat er vaak een duidelijke beschrijving hoe de plant het liefst behandeld willen worden.

Wat ook meteen opvalt is de warmte en aandacht van de kwekers. Ze vertellen gepassioneerd over hun nieuw gekweekte plant en nemen alle tijd om je vragen te beantwoorden en helpen mee als je een plant zoekt. Ik kreeg van een tuinvriend een ‘bescheiden’ boodschappenlijstje van planten mee waarvan ik het bestaan niet wist. Zoals de Dierama Pulcherrinmum, een grasachtige plant waarin een rozeachtige klokje bloeit. Door de bloem buigt de ranke stengel voorover, alsof hij een buiging maakt. De Nederlandse naam Engelenhengel is daarom begrijpelijk en voor mij ook beter te onthouden. Gelukkig heeft Bingerden een plant-garderobe, waar ik al mijn plantboodschappen even kon stallen.

Plants Parking foto MvL — Plantgarderobe van Bingeren foto MvL

Bij Bingerden heb je ’t gevoel dat je bij een familie thuiskomt, terwijl het een groot evenement is, maar dan wel gestoeld op vier eeuwen gastvrijheid (meer informatie zie Bingerden).

Groene Vrijdag

Groene Stad